خشک کردن گاز طبیعی
انواع روشهای خشک کردن گاز
آب متداولترین و نامناسبترین ناخالصی موجود در گاز است. حضور آب در جریان گاز سبب بروز برخی مشكلات در عملیات مربوط به تولید میشود. بسته به دما و فشار موجود در تأسیسات، آب ممكن است به مایع تبدیل شده و منجر به تشكیل هیدراتها، تركیبات جامد یا در صورت حضور سازندهای اسیدی در گاز، منجر به خوردگی شدید شود. تشکیل هیدرات چه در فرایند و چه در حمل و نقل و انتقال صورت گیرد، باعث گرفتگی در شیرها و مسیر خطوط لوله ارتباطی گاز شده و سبب از کار اندازی و خرابی دستگاههای ارزشمند میشود. لذا جداسازی آب از گاز، فرایندی ضروری به شمار میرود. روشهای مختلف فرایند آب زدایی گاز عبارتند از:
روش جذب در مایع بوسیله مایعات نمگیر[1]
روش جذب جامد بوسیله جامدات نمگیر[2]
میعان بوسیله فشردهکردن یا سردکردن گاز
انتخاب روش آب زدایی بستگی به شرایط گاز (اجزای تشکیل دهنده، فشار، دما و دبی) و میزان آب زدایی دارد. مقدار آب موجود در گاز را میتوان با نقطه شبنم گاز در فشار و دمای موردنظر مشخص کرد.
الف- آب زدایی به روش جذب در مایع
جذب توسط حلال، رایج ترین فرآیندی است که به منظور آب زدایی گاز طبیعی در صنعت بکار میرود. در حالت كلی در یك فرآیند جذب، گازی که باید فرآوری شود در یک برج سینیدار یا پر شده با حلالی که خاصیت جذب انتخابی دارد به طور غیر همسو در تماس قرار میگیرد. اگر حلالی که از بالای برج وارد آن میشود خالص باشد، مقدار گردش حلال و تعداد سینیها و یا ارتفاع پركنها را در برج میتوان به گونهای تنظیم کرد تا میزان خلوص گاز در هنگام خروج از برج، منطبق با معیارهای مشخص شده باشد. حلالی که از برج جذب خارج میشود جهت بازیابی به یک ستون تقطیر که اغلب در فشار پایینتری نسبت به برج قبلی عمل میکند، فرستاده میشود. پس از بازیابی، حلال دوباره به سمت برج جذب برگردانده میشود.
برخی مایعات قابلیت جذب آب از گاز را دارا میباشند، اما تعداد کمی از آنها از نظر اقتصادی مناسب هستند. بهطور كلی حلالی برای آب زدایی مناسب است كه دارای خصوصیات زیر باشد:
گرایش شدید نسبت به آب
قیمت كم
غیر خورنده
گرایش كم نسبت به هیدروكربنها وگازهای اسیدی
پایداری حرارتی
بازیافت آسان
گرانروی پایین
فشار بخار پایین در دمای تماس
حلالیت كم در هیدروكربنها
تمایل كم برای تشكیل كف و معلق شدن
جهت نمزدایی، هر یک از محلولهای زیر میتوانند مورد استفاده قرار گیرند:
کلسیم کلراید
لیتیم کلراید
متانول
اتیلن گلایکول با علامت اختصاری EG و فرمول شیمیاییH6O2 C2
دیاتیلن گلایکول با علامت اختصاری DEG و فرمول شیمیاییH10O3 C4
تریاتیلن گلایکول با علامت اختصاری TEG و فرمول شیمیاییH14O4 C6
ب- روش جذب جامد به وسیله جامدات نمک گیر
در این روش علاوه بر بخارآب ناخالصیهای دیگر گاز نیز توسط مواد جاذب جدا میشوند. مكانیزم جذب به سه طریق انجام میشود:
جذب سطحی
ایجاد آب هیدراته با مواد جامد
واكنش شیمیایی با جامد
روش جذب سطحی بیشترین كاربرد را برای آبگیری در صنعت پالایش گاز دارد.
به طور كلی یك ماده جاذب باید دارای خصوصیات زیر باشد:
دارای سطح زیاد بر واحد وزن باشد.
نسبت به اجزاء قابل جذب، فعال باشد.
میزان انتقال جرم در آن زیاد باشد.
احیاء آن آسان بوده و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد.
مدت قابل ملاحظهای مواد جذب شده را در خود نگه دارد.
در مقابل جریان گاز مقاومت كم ایجاد كند.
خرد نشده و به صورت پودر درنیاید.
ارزان، غیرخورنده و غیر سمی باشد و تركیب شیمیایی ایجاد نكند.
تغییر حجم قابل ملاحظه در موقع جذب و احیا ایجاد ننماید.
در اثر مرطوب شدن مقاومت آن كم نشود.
هر گرم از مواد جاذبی كه كاربرد صنعتی دارند، سطحی در حدود 500 تا 600 مترمربع ایجاد میكنند. چنین سطحی در صورتی امكان پذیر است كه جسم به علت موئینگی دارای سطح داخلی زیاد باشد و یا شبكههای كریستالی در جسم بوجود آید. متداولترین و مناسب ترین مواد جاذب كه در صنعت كاربرد دارند عبارتند از:
بوكسیت (Al2O3) كه بطور طبیعی یافت میشود.
آلومینا كه عبارت است از Al2O3 فعال شده كه از بوكسیت تهیه میشود.
سیلیكاژل كه قسمت اعظم آن شامل Al2O3 و SiO3 است و به طور طبیعی یافت میشود.
غربالهای مولكولی كه شامل سیلیكات كلسیم و سدیم و آلومینیم است.
كربن فعال
تاثیر دمای هوا روی عملکرد توربین های گازی
گاز ,جذب ,آب ,میشود ,كه ,روش ,آب زدایی ,روش جذب ,نسبت به ,حلالی که ,خشک کردن
درباره این سایت